سازگاری هیجانی، واکنش پذیری نسبت به تنیدگی ادراک شده و رفتارهای سبک زندگی

سبک زندگی به مجموعه ی همه ی رفتارهایی که فرد بر آنها کنترل دارد و الگوی رفتار روزانه ی فرد را شکل می دهد، اشاره می کند.  هدف پژوهش حاضر، آزمون نقش واسطه­ای واکنش­پذیری نسبت به تنیدگی ادراک شده در رابطه ی سازگاری هیجانی و رفتارهای سبک زندگی ارتقادهنده ی سلامت در دانشجویان بود. بدین منظور 324 دانشجو (130پسر و 194دختر) به صورت در دسترس انتخاب و از نظر سازگاری هیجانی، واکنش­پذیری نسبت به تنیدگی ادراک شده و سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که رابطه ی بین سازگاری هیجانی با واکنش­پذیری نسبت به تنیدگی ادراک شده مثبت و معنادار و با رفتارهای سبک زندگی منفی و معنادار بود. همچنین، رابطه ی بین واکنش­پذیری به تنیدگی ادراک شده با رفتارهای سبک زندگی، منفی و معنادار بود. نتایج روش آماری معادلات ساختاری از واسطه­مندی نسبی واکنش­پذیری به تنیدگی ادراک شده در رابطه ی بین سازگاری هیجانی و رفتارهای سبک زندگی حمایت کرد. در مدل مفروض، 64 درصد پراکندگی نمرات واکنش­پذیری به تنیدگی ادراک شده از طریق سازگاری هیجانی و 30 درصد پراکندگی نمرات رفتارهای سبک زندگی از طریق سازگاری هیجانی و واکنش­پذیری به تنیدگی ادراک شده تبیین شد. نتایج پژوهش حاضر نشان می­دهد که بخشی از تمایز در رفتارهای سبک زندگی در بافت پیش­بینی این انتخاب­های رفتاری از طریق رگه شخصیتی سازگاری هیجانی، از طریق تفاوت در الگوی ارجح پاسخ به تجارب تنیدگی­زا قابل تبیین است